งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพฤติกรรมการสอนของครู กลุ่มตัวอย่างเป็นครูคณะกรรมการงานวิจัย สาธิต และทดลอง โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) ที่เข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติการวิจัยในชั้นเรียนตามโครงการพบที่ปรึกษางานวิจัย วันที่ 27-29 มีนาคม พ.ศ. 2546 ณ แนเชอรัล พาร์ค รีสอร์ท กอล์ฟคลับ จ.ชลบุรี จำนวน 20 คน การเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งนี้ ใช้แบบประเมิณตนเองของครู ซึ่งดัดแปลงมาจากแบบสำรวจตนเองของครูของ ดร.ดารณี อุทัยรัตนกิจ เป็นแบบประเมิน คือ สำคัญ ไม่สำคัญ ฉันทำได้ดีแล้วฉันต้องการทำให้ดีขึ้นอีก ผลการวิจัยพบว่าครูเห็นว่าสิ่งต่อไปนี้สำคัญร้อยละ 100 ได้แก่ เปิดโอกาศให้นักเรียนมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมในห้องเรียน กระตุ้นให้นักเรียนเข้าร่วมกิจกรรม ให้ข้อมูลและให้ความรู้แก่นักเรียน ทบทวนและเน้นจุดสำคัญของเนื้อหา ชมเชยนักเรียนด้วยวาจา ยอมรับความคิดเห็นของนักเรียน เห็นคุณค่าของวิทยาการก้าวหน้าใหม่ๆ มีความรู้สึกที่ดีต่อการเป็นครู เข้าใจเนื้อหาวิชาที่สอนอย่างแจ่มแจ้ง ให้เวลากับเด็กเป็นรายบุคคล ปลอบโยนและให้ความอบอุ่นแก่เด็กที่แสดงความกลัวหรือมีปัญหา พูดเล่นกับเด็กนอกเหนือจากเวลาสอนหรือนอกห้องเรียน วางระเบียบกฏเกณฑ์ข้อบังคับสำหรับนักเรียน และดูแลให้นักเรียนปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับที่ตั้งไว้ สิ่งที่ครูเห็นว่าไม่สำคัญ คือการใช้การลงโทษ ส่วนครูคิดว่าตนทำได้ดีแล้ว คือ ยอมรับความคิดเห็นของนักเรียน ชมเชยนักเรียนด้วยวาจา พูดเล่นกับนักเรียนนอกเหนือจากเวลาสอนนอกห้องเรียน เป็นกันเองต่อนักเรียนทั้งในและนอกโรงเรียน ให้นักเรียนทำงานกลุ่มและดูแลให้นักเรียน ปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับที่ตั้งไว้ สิ่งที่ครูคิดว่าตนต้องการทำให้ดีขึ้นอีก คือ ให้เวลากับเด็กเป็นรายบุคคลทดลองใช้วิธีการสอนใหม่ๆ และเห็นคุณค่าของวิทยาการความก้าวหน้าใหม่ๆ